Σταυριανού: «Δεν θεωρώ πως υπάρχει ταβάνι στον στίβο!»
Μία πετυχημένη χρονιά ολοκληρώθηκε για την Μαρία Σταυριανού!
Η 19χρονη αθλήτρια με καταγωγή από την Χίο που πλέον κατοικεί στην πόλη της Αθήνας και αγωνίζεται με τον Παγχιακό, έχει γνωρίσει μέχρι τώρα σημαντικές διακρίσεις με την ομάδα της, με το εθνόσημο στο στήθος όπως και τη παρουσία σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου.
Σημαντικές παρουσίες και διακρίσεις σε Πανελλήνια πρωταθλήματα στίβου για την Σταυριανού με τελευταίο αυτό στο Πανθεσσαλικό Στάδιο τον περασμένο Αύγουστο και τη κατάκτηση της 3ης θέσης στη κατηγορία των Κ23!
Η ίδια, μιλά στο ArenaChios.gr για όλους και για όλα! Για την επιλογή της να ασχοληθεί με τον στίβο, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας αθλητής σε νησί και τις συνθήκες προπονήσεων στην πόλη της Αθήνας. Η Μαρία Σταυριανού μιλά για τον προσωπικό της στόχο αλλά και τη παρουσία της στην Εθνική Ελλάδος…
Πιο αναλυτικά:
Πως και επέλεξες να ασχοληθείς με τον στίβο;
«Ξεκίνησα στα πέντε μου χρόνια μιας και ασχολούνταν η αδερφή μου με τον στίβο. Πίεσα τους γονείς μου να ξεκινήσω κι εγώ στον στίβο. Με πιο μικρές αποστάσεις στην αρχή, στη συνέχεια λίγες ταχύτητες και μετά επικεντρώθηκα στην αντοχή που κατέληξα και σε αυτό».
Διάλεξες την ομάδα του Παγχιακού και ενσωματώθηκες στην ομάδα αυτή. Υπήρχαν κι άλλες ομάδες για να επιλέξεις;
«Υπήρχε ο Παγχιακός και ακόμη τρεις ομάδες. Διάλεξα τον Παγχιακό και επικεντρώθηκα στην ομάδα μου».
Κάθε χρόνο έχεις δύο έως τρεις συμμετοχές σε Πανελλήνιους αλλά και σχολικούς αγώνες που τελείωσαν πλέον για σένα λόγω ηλικίας. Ποιος είναι ο προσωπικός σου στόχος;
«Οι σχολικοί όπως και της κατηγορίας Κ20 οι αγώνες έχουν πλέον τελειώσει λόγω ηλικίας. Πλέον, υπάρχουν για μένα μόνο οι αγώνες στη κατηγορία των Κ23 και των γυναικών. Θέλω να μετέχω σε όσους περισσότερους αγώνες γίνεται, να αποκτώ εμπειρίες και όσες περισσότερες διακρίσεις γίνεται…».
Υπάρχουν ήδη διακρίσεις για εσένα μέχρι τώρα! Πόσο σημαντικό είναι για έναν αθλητή πέραν των εμπειριών που αποκτά να έρχεται και κάποιο μετάλλιο;
«Οι διακρίσεις είναι σίγουρα αυτές που μας κρατάνε στον πρωταθλητισμό. Χωρίς αυτές δεν υπάρχει κίνητρο να συνεχίσουμε. Σίγουρα, με τις διακρίσεις που έχω μέχρι τώρα μου δίνει και μία ώθηση γι’ αυτό που κάνω και να το θέλω περισσότερο να τρέχω σε αγώνα με αγώνα».
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για έναν αθλητή που κατάγεται από ένα νησί (Χίου) να μετέχει σε αγώνες εκτός του νησιού (βλ. Αθήνα, Βόλο, Σέρρες κλπ);
«Σίγουρα, είναι δύσκολο. Οι συνθήκες τον χειμώνα είναι δύσκολες για τις καθημερινές προπονήσεις. Δεν υπάρχει Κλειστό προπονητήριο για να γίνονται οι προπονήσεις μέσω κακοκαιρίας. Πλέον, που βρίσκομαι στην Αθήνα από πέρυσι είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα και πιο εύκολα στις προπονήσεις μου».
Με το τέλος της σχολικής σου πορείας, πέτυχες την εισαγωγή σου στο Πανεπιστήμιο των ΤΕΦΑΑ στα Τρίκαλα. Είναι αυτό που ήθελες και είχες ως πρώτο στόχος;
«Δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα η αλήθεια είναι. Θα προτιμούσα να ήμουν από την αρχή της σχολής στη πόλη της Αθήνας. Θα το προσπαθήσω φέτος αλλά η πρώτη επιλογή ήταν η Αθήνα».
Πως είναι η καθημερινότητα στην Αθήνα παράλληλα με τον στίβο και τις καθημερινές σου προπονήσεις;
«Είναι πιο δύσκολα η καθημερινότητα στην Αθήνα σε σχέση με το νησί της Χίου. Αρχικά, μένω μόνη μου και οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Μας παίρνει πολύ ώρα με τις αποστάσεις στην Αθήνα και υπάρχει καθημερινή κούραση. Υπάρχει ελάχιστος προσωπικός χρόνος».
Πάμε τώρα στις προσωπικές σου επιτυχίες. Βλέπουμε πως έχεις σημειώσει μέχρι τώρα στους Πανελλήνιους αγώνες να έχεις διακρίσεις (2η και 3η θέση). Ποιο είναι το σχόλιο σου για τη φετινή χρονιά; Είσαι ευχαριστημένη για τις φετινές σου προσωπικές αποδόσεις;
«Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τις επιδόσεις μου στη φετινή χρονιά. Κυνήγησα το όνειρο για το Ευρωπαϊκό. Ήταν δύσκολο εξ’ αρχής και το γνώριζα. Όμως, θα το προσπαθήσω και θα το κυνηγήσω για το Ευρωπαϊκό στα επόμενα δύο χρόνια. Είμαι ευχαριστημένη για την απόδοση που είχα φέτος. Κατέβηκα τον χρόνο 2.10 και παράλληλα κατέκτησα και ένα μετάλλιο στη κατηγορία των Κ23!».
Από την Κ20 μετέχεις στην κατηγορία των Κ23 και στη κατηγορία των γυναικών. Πιο είναι το συναίσθημα που έχεις από το να φεύγεις από τις μικρές ηλικίες και να ανεβαίνεις σιγά – σιγά ηλικιακά;
«Είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό. Είχα στεναχωρηθεί όταν ήμουν στη κατηγορία των Κ18 γιατί έφυγα γρήγορα από αυτή τη κατηγορία όπως και της Κ20. Πλέον, το Πανελλήνιο είναι μία φορά αντί για τη συμμετοχή μου σε δύο Πανελλήνια πρωταθλήματα που είχα τις προηγούμενες χρονιές. Θα επικεντρωθώ πλέον στη κατηγορία των Κ23 να κυνηγήσω τους μεγάλους αγώνες».
Στη κατηγορία των Κ23 θεωρείς πως υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός σε σχέση με τις μικρότερες ηλικιακά κατηγορίες;
«Σίγουρα, υπάρχει μεγαλύτερος ο ανταγωνισμός στο σύνολο των γυναικών τόσο στη κατηγορία των Κ23 όπως και στις γυναίκες».
Έχεις σημαντικές παρουσίες μέχρι τώρα στα Πανελλήνια πρωταθλήματα. Έχεις κερδίσει και μία συμμετοχή σε Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Ισραήλ. Ποιος είναι ο προσωπικός σου στόχος για τη νέα χρονιά και έπειτα για τη συνέχεια;
«Τη νέα χρονιά θα γίνουν οι Μεσογειακοί αγώνες στην κατηγορία Κ23 και θέλω να το κυνηγήσω πολύ. Να το πετύχω και να μετέχω στη διοργάνωση αυτή. Είναι η μόνη διοργάνωση που θα γίνει με την Εθνική και έπειτα με το Βαλκανικό. Ακόμη, θέλω να κατεβάζω συνέχεια τις επιδόσεις μου. Ο καλύτερος μου χρόνος μέχρι τώρα είναι 2.09.77».
Μέχρι που θεωρείς ότι μπορείς να φτάσεις στον στίβο;
«Δεν θεωρώ πως υπάρχει ταβάνι!».
Όταν ξεκίνησες στον στίβο με τον Παγχιακό πίστευες πως θα έφτανες σε αυτό το σημείο να ξεχωρίζεις από τόσο μικρή ηλικία και να υπάρχει συνεχώς βελτίωση αλλά και οι συμμετοχές που έχεις μέχρι τώρα;
«Είχα από μικρή το ταλέντο να ασχοληθώ με τον στίβο. Από τα πέντε μου ξεκίνησα να τρέχω, έκανα προπόνηση με τα παιδάκια και μετά συνέχιζα με τους μεγάλους. Περίπου από τα δέκα μου χρόνια με ανέλαβε η προπονήτρια μου (Ρούλα Τσικολή) και επικεντρωθήκαμε σε αυτές τις αποστάσεις. Μέρα με τη μέρα το πιστεύαμε όλο και παραπάνω και το πετύχαμε».
Πόσο σημαντικό είναι για τον αθλητή να έχει καλές σχέσεις με τον προπονητή του;
«Φυσικά και είναι πάρα πολύ σημαντικό! Την προπονήτρια μου στη Χίο την είχα και την έχω σαν δεύτερη μητέρα μου. Δεν αλλάζει κάτι που βρίσκομαι στην Αθήνα με διαφορετικό προπονητή. Ακόμη και σήμερα έχω πολύ καλές σχέσεις με τη προπονήτρια μου. Θέλω να ευχαριστήσω την προπονήτρια μου, Ρούλα Τσικολή για ότι μου έχει προσφέρει και πόσο με έχει βοηθήσει, ενώ πλέον είμαι με τον Ομοσπονδιακό προπονητή, Σταύρο Καρρέ».
Βλέπεις διαφορές ανάμεσα στις συνθήκες των προπονήσεων στο νησί με την Αθήνα;
«Υπάρχουν αρκετές διαφορές ανάμεσα σε Χίο και Αθήνα. Στην Αθήνα υπάρχουν και τα Κλειστά γυμναστήρια που μπορούμε να προπονηθούμε καθημερινά. Είναι πιο οργανωμένα από το νησί».
Έχεις φίλες από μικρή ηλικία που να είστε μαζί στον στίβο και να σε παρακολουθούνε σε αυτό που κάνεις;
«Φυσικά, η κολλητή μου σκεφτείτε την γνώρισα στους Πανελλήνιους αγώνες το 2022. Είναι η κοπέλα που βρίσκεται μία θέση μπροστά μου, στη 2η θέση εκείνη και στην 3η θέση εγώ. Είναι η Νέλυ Φλουτάκου. Γενικά, όλη μου η παρέα είναι στον χώρο του στίβου».
Πόσο βοηθάει η μία κοπέλα την άλλη στην καθημερινότητα για να βελτιωθείτε στις προπονήσεις και να έχετε όσο το δυνατόν καλύτερες επιδόσεις γίνεται στους αγώνες;
«Βοηθιόμαστε πολλές φορές στις προπονήσεις, το συνδυάζουμε και προπονούμαστε μαζί μιας και έχουμε διαφορετικούς προπονητές. Ενώ με την φίλη μου που έχουμε τον ίδιο προπονητή, βοηθάμε η μία την άλλη και κάνουμε κανονικά προπονήσεις μαζί».
Πως είναι η καθημερινότητα στην Αθήνα για ένα 19χρονο κορίτσι που έχει υψηλούς προσωπικούς στόχους στο άθλημα του στίβου;
«Γενικά είναι δύσκολα γιατί περνούν όλα από το χέρι μου. Από την μετακίνηση μου, το φαγητό αλλά και οι ώρες των προπονήσεων, να συνδυαστούν όλα μαζί».
Ένα πολύ σημαντικό θέμα είναι η στήριξη των γονιών και των δικών σου ανθρώπων. Ήταν δίπλα σου από την αρχή;
«Φυσικά! Οι γονείς μου και η αδερφή μου ήταν αυτοί που με στήριξαν από το πρώτο μου βήμα. Είναι πολύ παθιασμένοι με αυτό που κάνω και τους αρέσει πολύ. Σε κάθε αγώνα μου είναι στο γήπεδο και βρίσκονται στο πλάι μου».
Βλέπουμε τις συμμετοχές σου σε Εθνικό επίπεδο με σημαντικούς αγώνες και πολύ καλές διακρίσεις. Πόσο όμορφο είναι να φοράς το Εθνόσημο στο στήθος;
«Είναι κάτι ξεχωριστό. Είναι κάτι που το κυνηγάμε όλοι οι αθλητές και ένα όνειρο ζωής για τα περισσότερα παιδιά».
Ποιες είναι οι εμπειρίες που αποκτάς με τα ταξίδια και τις αποστολές με την Εθνική;
«Γνωρίζεις παιδιά και δημιουργείς φιλίες. Είναι μία ξεχωριστή εμπειρία να αγωνίζεσαι με το εθνόσημο και τα χρώματα της Εθνικής».
Θα ήθελες να πεις δύο λόγια και να ευχαριστήσεις τους ανθρώπους που βρίσκονται από την αρχή στο πλάι σου;
«Θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου που βρίσκονται από την αρχή στο πλάι μου. Ακόμη, την προηγούμενη μου προπονήτρια κυρία Ρούλα Τσικολή και τον τωρινό μου προπονητή κ. Σταύρο Καρρέ αλλά και όσους με στηρίζουν σε όλο αυτό, κυρίως τις φίλες μου».
Το να ασχολείσαι με ένα ατομικό άθλημα θεωρείς πως είναι πιο δύσκολο σε σχέση με το να μετέχεις σε ένα ομαδικό άθλημα;
«Ναι. Είναι πιο δύσκολο. Ουσιαστικά ανταγωνίζεσαι τον εαυτό σου. Σαν σύνολο η μία ομάδα ανταγωνίζεται μία άλλη ομάδα. Κι εμείς το κάνουμε αυτό ως ομάδα αλλά είναι πιο πολύ σε ατομικό επίπεδο».
Σε επίπεδο Εθνικής, ποιος είναι ο προσωπικός σου στόχος;
«Σίγουρα αποτελεί μεγάλος μου στόχος η συμμετοχή στους Μεσογειακούς αγώνες το 2026 με τη κατηγορία των Κ23. Γενικά, να είμαι μέλος της Εθνικής και να μετέχω στους αγώνες σε κάθε διοργάνωση».
Τέλος, τι θα συμβούλευες σε ένα μικρό παιδί που θα ήθελε να ξεκινήσει τον στίβο και πόσο θα το βοηθούσε στην καθημερινότητα ο αθλητισμός;
«Ο στίβος χτίζει πειθαρχία και σε βοηθάει πολύ στη καθημερινότητα να διαχειρίζεσαι τα πράγματα πιο σωστά. Προσωπικά, ο στίβος με έχει βοηθήσει πολύ στον χαρακτήρα μου. Η καθημερινότητα ενός αθλητή είναι πιο δύσκολη και πιο απαιτητική σε σχέση με ένα απλό παιδί».
* Το ArenaChios.gr ευχαριστεί θερμά τους ιθύνοντες της καφετέριας, Escobar, για τη παραχώρηση της συνέντευξης!
